Co pomaga napełniać kubeczek

W „psychologicznym świecie” funkcjonuje wyjątkowa metafora – metafora kubeczka.

Każdy z Nas ma w sobie „kubeczek”. 

Gdy jest napełniony – nasze potrzeby są zaspokojone, mamy energię, siłę do poznawania świata, mierzenia się z wzywaniami lub (tu często w kontekście rodzicielstwa) zasoby, by dolewać do kubeczków naszych dzieci.

Gdy nasz kubeczek jest pusty lub prawie pusty – nasze potrzeby nie są zaspokojone, wówczas nie mamy także zasobów, energii, jesteśmy rozregulowani emocjonalnie, jest nam trudno.
Trudno nam funkcjonować, a skąd troszczyć się o kubeczki naszych dzieci.
(Wyjątkowo o napełnianiu dziecięcego kubka przez rodzica, pisze L.J.Cohen w książce „Rodzicielstwo przez zabawę” – bardzo Wam polecam!)

Na szczęście kubeczki można napełniać.

Często o tym zapominamy, a to tak ważne.

Czasami, by dolać do kubeczka, wystarczy chwila uważności, spacer, przytulenie psa, czy wspierająca rozmowa z przyjacielem.

Czasami, gdy nasz kubeczek jest zupełnie pusty, potrzebujemy większej dolewki – dłuższej regeneracji.

Dzisiaj zostawiam Wam grafikę z pomysłami, które pomagają nam napełnić kubeczek (a dokładniej: zrobić szybką dolewkę).

Znajdziecie też grafikę, która nie jest uzupełniona o pomysły – może Wam służyć jako plansza do uzupełnienia o to co napełnia kubeczek indywidualny kubeczek 🙂

Napisz, proszę:

Czym napełniasz swój kubeczek?

Co jest Twoją codzienną dolewką?

…i podziel się swoją refleksją w komentarzu – to napełnia mój kubeczek na Dziecięcej Psychologii.