Polecam: pomoce terapeutyczne „Cechy na stół”!
Temat samooceny w pracy terapeutycznej z nastolatkami pojawia się bardzo często. Dorastanie, a wraz z nim okres dojrzewania to czas, w którym zachodzące zmiany fizyczne, emocjonalne i poznawcze bywają dla adolescenta trudne. To także czas, w którym ze szczególną uważnością przyglądamy się sobie i zaczynamy odnosić ocenę samego siebie do oceny innych. Zmiany i wyzwania wynikające z okresu dojrzewania w zderzeniu z często oceniającym i wymagającym otoczeniem u wielu nastolatków skutkują ukształtowaniem zaniżonej samooceny.Mając świadomość jak ważną rolę pełni obszar samooceny w pracy z młodymi ludźmi oraz jak często spotykam się z tym problemem, z wielką ciekawością rozpakowałam „Cechy na stół”, o których chcę Wam dzisiaj więcej opowiedzieć.
Zatem: „Cechy na stół”! 🙂
„Cechy na stół” to pomoc terapeutyczna przeznaczona do pracy z nastolatkami. Skupia się na temacie samooceny, ze szczególnym uwzględnieniem zniekształcenia poznawczego, którym jest etykietowanie. Zostały zaprojektowane przez psychologa i psychoterapeutę poznawczo-behawioralnego- Annę Lewandowską i są przeznaczone dla specjalistów pracujących z młodzieżą.
W skład pomocy wchodzi kołoinstrukcja, która przeprowadza pacjenta przez cały program pracy, kartoniki 50 cech, narzędziownik- wypełniony gotowymi kartami pracy/tabelami do wykorzystania.
Już na pierwszy rzut oka „Cechy na stół” zrobiły na mnie wrażenie. Zanim zdążyłam popracować na pomocach, moją uwagę zwróciły walory merytoryczne, spójność przekazu, estetyka pomocy oraz jakość materiałów (będą służyć na lata!).
Docelowo narzędzie ma służyć jako propozycja ustrukturalizowanej i wieloetapowej interwencji terapeutycznej, nastawionej na pracę z etykietowaniem. W praktyce widzę bardzo szerokie zastosowanie „Cech na stół”.
Przede wszystkim ma ona walory diagnostyczne- pozwala poznać w jaki sposób nastolatek myśli o samym sobie, jakie przypisuje sobie wady, a jakie zalety, jak widzi siebie wśród innych.
Początkowy etap pracy- nazywanie cech, które odnosimy do siebie, otwiera przestrzeń do wielu kontekstów rozmowy. Myślę, że w tym obszarze, narzędzie bardzo często będzie służyło mi wsparciem- diagnostyka związana z samooceną to w moim przekonaniu bardzo ważny obszar w pracy z dziećmi i młodzieżą.
Kolejne strony w „Cechach na stół” to spójna, przemyślana, złożona interwencja w nurcie poznawczo-behawioralnym, nakierowana na pracę z obszarem samooceny. Narzędzie skupia się na identyfikacji wszelkich etykiet przypisywanych sobie przez nastolatka, omówienie ich, a w przypadku tych negatywnych- szczególnie uważne przyjrzenie się im i modyfikowanie w oparciu o szereg technik poznawczych.
Kołoinstrukacja pełni rolę mapy, która przy towarzyszeniu terapeuty przeprowadza nastolatka krok po kroku przez kolejne zagadnienia. Znajdziemy tutaj ogrom psychoedukacji, metafor, technik terapeutycznych- głównie poznawczych, które prowadzą adolescenta przez zagadnienia związane z poczuciem własnej wartości i uczą go umiejętności, wspierających w budowaniu zdrowiej samooceny.
Na końcu kołoinstrukcji znajdziemy dodatek „Obraz ciała”- nie miałam jeszcze okazji przetestowania go w praktyce, jednak jestem przekonana, że wielokrotnie z niego skorzystam.
To co mnie zaskoczyło podczas pracy z „Cechami na stół” to czas. W instrukcji pojawia się sugestia, że czas pracy to około 1-2 spotkania terapeutyczne. W moim odczuciu 2 spotkania to minimum. Jestem sobie w stanie wyobrazić także 4-5 spotkań z tą pomocą, co absolutnie nie jest jej wadą- przeciwnie. Uważam, że pomoc terapeutyczna jest dodatkiem w procesie terapii- cechy otwierają mnóstwo obszarów do omówienia, przy których warto się zatrzymać, poeksplorować wspólnie z adolescentem i uzupełnić dodatkowymi interwencjami terapeutycznymi.
Na sam koniec podzielę nie jeszcze jedną, osobistą refleksją. Na każdym kroku pracy z „Cechami na stół” czułam, że są zaprojektowane przez psychoterapeutę poznawczo-behawioralnego i osadzone w tej koncepcji. W moim doświadczeniu niezwykle cenny był fakt, że zaproponowane interwencje pracy z pacjentem były spójne z wcześniejszym procesem terapeutycznym, natomiast sposób przedstawienia, estetyka, kołoinstrukacja wniosły w proces terapeutyczny dużo kreatywności.
Podsumowując: polecam „Cechy na stół” wszystkim specjalistom pracujących z adolescentami.. Samoocena odgrywa w naszym życiu niezwykle ważną rolę. Od niej zależy w jaki sposób myślimy o sobie, jak się ze sobą czujemy, jak traktujemy siebie oraz innych. Wiemy, że samoocena często pełni rolę moderatora w terapii zaburzeń psychicznych, stąd niezwykle istotna jest szczególna uważność na ten obszar w pracy terapeutycznej z dziećmi i młodzieżą.
Cenię sobie wszelkie wartościowe pomoce terapeutyczne- wspomagają one zarówno pacjenta jak i terapeutę. Cieszę się, że powstały „Cechy na stół”- narzędzie do wszechstronnego wykorzystania, osadzone w teorii opartej o dowody naukowe, przystosowane do pracy terapeutycznej z dziećmi i młodzieżą i do tego kreatywne, estetyczne i świetnej jakości.
<3
P.S.
„Cechy na stół” znajdziecie na stronie Therapy Tools, o tutaj: https://www.therapytools.pl/narzedzia/cechy-na-stol/