Samouszkodzenia. Błędne koło.

Gdy nastolatek zmaga się z sytuacjami, myślami wywołującymi złość, lęk, smutek, frustrację, poczucie, wstyd (i wiele innych trudnych emocji) doświadcza także napięcia, które jest trudne do zniesienia.
Naturalnym odruchem w reakcji na dyskomfort jet poszukiwanie sposobu na jego obniżenie.
Gdy nastolatek dokonuje samouszkodzenia, obniża napięcie: odczuwa ulgę, przestaje czuć się źle lub zaczyna czuć się lepiej.
Ulga, doświadczana po dokonaniu samouszkodzenia jest uczuciem utrwalającym zachowanie autoagresywne, ponieważ w jego doświadczeniu to dzięki autoagresji poradził sobie z napięciem i poczuł się lepiej.Zdarza się, że część osób doświadcza pewnego rodzaju euforii, ekstazy, na skutek uwalniających się w mózgu endorfin (tak-tych samych, które określamy „hormonami szczęścia”) – są one naturalną substancją znieczulającą i ich uwalnianie ma funkcję zmniejszenia bólu, przy okazji poprawiają samopoczucie i znoszą napięcie.
Jak wiemy nasz mózg lubi endorfiny i do nich dąży.
To substancje, które są w „centrum” przyjemności, stąd ich wydzielanie po samouszkodzeniu powoduje, że dążymy do powtórzenia tej czynności.
Powyższy mechanizm jest spójny z mechanizmem uzależniania.
Często spotkam się ze stwierdzeniem: „Jestem od tego uzależniony, nie mogę przestać.”
Dokładnie tak działa utrwalone radzenie sobie z napięciem poprzez nawykowe samouszkodzenie- to forma uzależnienia od tego sposobu rozładowywania napięcia.
Z czasem młody człowiek, mimo, że bardzo chce, nie potrafi inaczej, odczuwa złość, wstyd, poczucie winy, co wzmaga cierpienie emocjonalne, w następstwie tego odczuwa napięcie i…
wpada w błędne koło samookaleczeń, które widzicie na grafice (plik do pobrania pod postem)
Wyjście z błędnego koła samouszkodzeń wymaga ogromu wsparcia, wiedzy, pracy i czasu, jednak co najważniejsze: jest możliwe!
Niezwykle ważne jest skorzystanie z poMOCY.