Nie oceniaj. Zrozum.

Nie oceniaj
.Postaraj się zrozumieć,a jak nie rozumiesz, to też nie oceniaj.
Niemal każdego tygodnia słyszę historię, w której ocena zostawiła ranę.Zamiast zrozumieć, pochylić się, wolimy oceniać.
Gdy nie rozumiemy, też oceniamy.
Znamy zaledwie kawałek historii i to powoduje, że pozwalamy sobie na komentarz, mimo, że nikt nas o to nie poprosił.
Smuci mnie, gdy słyszę kolejną historię nastolatki z depresją, która słyszy, że jest leniwa.
Smuci mnie, gdy widzę komentarze „kup sobie słownik”, „głupek, widać, że do szkoły nie chodził”, gdy ktoś popełni błąd ortograficzny.
Smuci mnie, gdy pod czyimś zdjęciem czytam „Ale przytyłaś”.

Nieocenianie jest trudne.
Bardzo.
Żyjemy w świecie ciągłych ocen i świat nas tego uczy.
Ale to my WSZYSCY jesteśmy częścią tego świata i gdy nie zaczniemy od siebie, od małych rzeczy, od zadania sobie pytania „czy mam prawo?”, to ten świat będzie ranił.
Często najcenniejsze, co możemy dać drugiemu człowiekowi to zrozumienie.
A gdy nie rozumiemy, może po prostu powiedzieć sobie „STOP”? Nie zawsze musimy rozumieć i to okej.
Bez względu na to, czy wiemy/czy rozumiemy, drugiemu człowiekowi należy się szacunek.