Płacz jest ok.

Gdy rozmawiam z dziećmi o płaczu lubię korzystać z metafory chmury i deszczu. 
…bo gdy chmurom ciężko, tak ciężko, że robią się czarne, zaczynają płakać i jest im…lżej (dosłownie).

Ważne, by dostrzegać, że płacz pełni w naszym życiu podobną funkcję.
To bywa trudne, bo kultura/otoczenie często uczy nas, że „nie wypada płakać”.
A I my ślemy ten przekaz dalej, najlepszym przykładem jest słynne: „Chłopaki nie płaczą”.
(wrrrr…)

Płacz jest ok.
Każdy z nas czasami potrzebuje się wypłakać.
Każde dziecko czasami potrzebuje się wypłakać.

Płacz to naturalna reakcja organizmu na doświadczenie nadmiaru emocji, napięcia.
Płacz jest zdrowy i ma mnóstwo pozytywnych właściwości:
✔️ Pomaga nam złapać równowagę- przynosi ukojenie
✔️ Łagodzi ból
✔️ Pomaga organizmowi odpocząć
✔️ Obniża stres
✔️ Uwalnia toksyny
✔️ Poprawia nastrój (!)

Oczywiście, jeżeli dziecko płacze bardzo często, ma trudność, żeby się wyciszyć, po płaczu doświadcza bólu głowy, brzucha/ innych objawów jest to powód do niepokoju i poszukiwania PRZYCZYNY płaczu.

Sam płacz nadal pełni funkcję regulacyjną, na poziomie biologicznym pomaga, jednak jego nasilenie może być wyraźnym sygnałem problemów/trudności „ukrytych pod płaczem”, które potrzebują wsparcia i zaopiekowania.

Poniższa grafika zwraca uwagę na obszar akceptacji uczuć, przyzwolenia na płacz i zapewnienia w nim poczucia bezpieczeństwa. 
„Potrzebujesz popłakać. To ok. Jestem przy Tobie”.

Pozwólmy sobie na płacz.
Pozwólmy naszym dzieciom na płacz.
Wspierajmy.
Akceptujmy.
Bądźmy.
💛